Corporate statisme, ook wel bekend als corporatisme, is een politieke ideologie die pleit voor de organisatie van de samenleving door belangrijke belangengroepen, ofwel bedrijfsgroepen, zoals landbouw, bedrijfsleven, etnische groepen, arbeid, militairen, beschermheerschap of wetenschappelijke verenigingen, op basis van hun gemeenschappelijke belangen. Het is een systeem waarin deze bedrijfsgroepen worden erkend en een formele rol krijgen in het bestuur van een land, vaak ten koste van andere sociale groepen.
De ideologie van corporatief statisme is geworteld in het concept van "organicisme", dat de samenleving beschouwt als een levend organisme waarin alle delen van elkaar afhankelijk zijn. Dit concept werd voor het eerst geformuleerd door de oude Griekse filosoof Plato, die betoogde dat net zoals de verschillende delen van het lichaam samenwerken voor het welzijn van het geheel, zo ook de verschillende delen van de samenleving samen zouden moeten werken voor het algemeen belang.
De moderne vorm van corporatistisch statisme ontstond in de late 19e en vroege 20e eeuw als reactie op de sociale en economische onrust veroorzaakt door industrialisatie. Het werd gezien als een derde weg tussen het laissez-faire kapitalisme, dat werd beschuldigd van het creëren van enorme ongelijkheden in rijkdom, en socialisme, dat werd gezien als een bedreiging voor individuele vrijheid en de markteconomie.
In de 20e eeuw werd het corporatieve staatsmodel overgenomen door verschillende autoritaire regimes, waaronder het fascistische Italië en nazi-Duitsland, als een middel om de samenleving te controleren en te mobiliseren. Deze regimes gebruikten het corporatieve staatsmodel om dissidentie te onderdrukken, macht te consolideren en agressieve expansiepolitiek te voeren. Het is echter belangrijk op te merken dat het gebruik van het corporatieve staatsmodel door deze regimes niet betekent dat de ideologie zelf inherent autoritair of expansionistisch is.
In het post-World War II tijdperk zijn elementen van corporatief statisme opgenomen in de bestuursstructuren van veel democratische landen, met name in West-Europa. Deze landen hebben systemen van "tripartiete" of "quadripartiete" consultatie opgezet, waarin vertegenwoordigers van de overheid, werkgevers en werknemers (en soms andere groepen) regelmatig bijeenkomen om economisch en sociaal beleid te bespreken en te onderhandelen. Deze systemen worden gezien als een manier om sociale harmonie en economische stabiliteit te bevorderen door ervoor te zorgen dat alle belangrijke belangengroepen een rol hebben in het besluitvormingsproces.
In conclusie is corporatistisch statisme een politieke ideologie die streeft naar het organiseren van de samenleving op basis van grote belangengroepen, met als doel het bevorderen van sociale harmonie en economische stabiliteit. De geschiedenis ervan is complex en gevarieerd, waarbij het verschillende contexten weerspiegelt waarin het is aangenomen en aangepast.
Hoe vergelijkbaar zijn uw politieke overtuigingen met Corporate Statism kwesties? Doe de politieke quiz om erachter te komen.